Felle kleuren om eenheid te creëren

Visuele paukenslag

Sinds een paar maanden duiken er felgekleurde gevels op tussen de groene Herrngarten en het aangrenzende Landesmuseum, een historisch gebouw in een onopvallende beige tint. Ze zijn al van verre te herkennen en wekken de nieuwsgierigheid van voorbijgangers op. In een voordien niet bepaald ‘opwindende omgeving’ hebben de lijnen, die in helderblauw en heldermagenta zijn uitgevoerd en naar één punt convergeren, het effect van een visuele paukenslag. Ze trekken niet alleen de aandacht, maar zorgen er ook voor dat de twee nieuwere delen van de fotogalerij van het museum in Darmstadt, die dateren uit 1984, eindelijk als een eenheid worden gezien.

Voetgangersbrug

Omdat deze eenheid voorheen nauwelijks herkenbaar was, heeft MadC het nu in kleur uitgedrukt. De beide gebouwen worden nog steeds gescheiden door een voetgangersbrug, maar de straatkunstenares heeft dit gewoon in haar ontwerp verwerkt. Iedereen die over deze brug loopt of fietst, een van de veelgebruikte ingangen naar de Herrngarten, bevindt zich midden in haar kleurrijke compositie. “Ik wilde een ruimte creëren waar mensen graag tijd doorbrengen en zich op hun gemak voelen,” legt ze uit. Ze koos blauwe en magenta tinten voor de gevels omdat deze kleuren energie uitstralen maar niet (te) overweldigend zijn. “Sommige van mijn andere werken zijn veel kleurrijker, maar als ik veel extreme kleuren gebruik, wordt het te onrustig.”

Airless in plaats van graffitispuitbus

Voor de grote oppervlakken gebruikte de street art-expert voor het eerst de SilaCryl-gevelverf Muresko van Caparol, die ze verdund aanbracht met een airless spuit. MadC stapt steeds meer af van graffitispuitverf omdat deze niet geschikt is voor grote oppervlakken en slechts een beperkte duurzaamheid heeft. Zelf heeft ze meer dan tien jaar verfkleuren ontwikkeld voor een bedrijf dat gespecialiseerd is in graffitiproducten. Om milieuredenen wil ze nu afscheid nemen van spuitbussen die moeilijk te recyclen zijn. Tijdens het schilderwerk aan het museumgebouw in Darmstadt kon ze zichzelf overtuigen van de voordelen van de Caparol-gevelverf. “De verf biedt veel kleurvariaties, maar beschermt het metselwerk ook tegen regenwater en vocht en, dankzij de filmconservering, tegen algen en schimmels.”

Diversiteit van de schilderijencollectie

Het Hessische Landesmuseum nodigde de artieste uit voor een paneldiscussie ter gelegenheid van de grote tentoonstelling ‘Urknall der Kunst. Moderne trifft Vorzeit. Ze begon haar eerste muurschilderingen op straat te maken in Bautzen, Saksen, toen ze zestien was. Omdat de graffiticultuur op Amerika gericht is, werd ze in de scene al snel bekend onder de Engelse naam MadC (gekke Claudia) die ze als haar handelsmerk behield. In gesprekken met museumdirecteur Dr. Martin Faass en curator Dr. Jessica Schmidt kreeg het plan vorm om de betongrijze gevels van Reinhold Kargel uit de jaren 1980 een nieuwe look te geven. Het was oorspronkelijk de bedoeling van de inmiddels overleden architect dat ze via glazen oppervlakken uitzicht zouden bieden op de schilderijencollectie in het gebouw. Maar om de kunstwerken tegen zonlicht te beschermen, zijn de ramen tot op de dag van vandaag afgedekt gebleven en kon het gewenste etalage-effect nooit gerealiseerd worden. Faass stelde voor om een nieuw gevelontwerp te gebruiken om de kleurrijkheid en diversiteit van de schilderijencollectie visueel van binnen naar buiten te brengen.

Spannend en inspirerend

Op de terugweg van een evenement in het Zwarte Woud stopte MadC in Darmstadt om een van de oorspronkelijk besproken gevels van dichtbij te bekijken. Ze vond de ruimte onduidelijk en realiseerde zich dat niet slechts één muur een nieuwe, modernere look nodig had, maar de hele ruimte naast de brug. Haar abstracte ontwerp viel in de smaak bij de directie van het museum. “Abstracte kunst spreekt het verstand niet aan, het doet veel meer voor je. Het is belangrijk voor mij dat het iets aanpakt dat je niet eens herkent bij jezelf.”

Na zes maanden plannen was het tijd voor de realisatie. MadC moest vaak 12 uur per dag op een rollende steiger werken. Na drie weken was het ontwerp voltooid, zoals afgesproken. Tijdens haar schilderfase in de openbare ruimte werd MadC altijd kritisch bekeken door voorbijgangers. Ze waren aanvankelijk sceptisch omdat ze zich niet konden voorstellen hoe haar concept eruit zou zien, maar vinden het resultaat nu spannend en inspirerend.