Het nieuwe elan en de valkuilen volgens IVP

Over enkele maanden eindigt voor Hugo Myncke de termijn van zijn voorzitterschap van IVP.

“De traditie wil dat er om de drie jaar een nieuwe voorzitter aantreedt en dat de ondervoorzitter automatisch de hamer overneemt. Ik was me daar drie jaar geleden niet echt van bewust, maar ik heb niet getwijfeld en de uitdaging aangenomen. En als ik iets doe, ga ik er de volle 100% voor. Het zoeken naar de zin en het zinvolle van de federatie was mijn initiële insteek."

"Wij hebben in België veel knowhow en die kennis hier in huis houden, is van enorm groot belang. De impact van IVP als federatie was mij echter onvoldoende duidelijk, dat wilde ik veranderen en de federatie uitbouwen tot een sterk netwerkgebeuren om samen de schouders te steken onder een project dat in het belang is van elk lid én van de hele sector. De federatie moest dus weer federeren. Met steun van de andere bestuursleden heb ik nieuwe mensen aangetrokken, waaronder Nele Plas als Directeur IVP, om de visie van IVP mee uit te bouwen en de vooruitgang van de federatie mee te sturen.”

COVID-19 was een klap in het gezicht. “Maar achteraf bekeken ook een opportuniteit om vooral op communicatief vlak beter te stroomlijnen. We hebben zeer snel moeten schakelen om te overleven. IVP heeft een berg werk verzet om het kluwen aan verboden, regeltjes, geboden, de snel veranderende wetgeving, … te communiceren naar de sector. Communicatie is immers één van de sterkste pijlers van een goede netwerking."

"We mochten niet langer meer denken in termen van productgroepen. De verticale structuur van IVP functioneerde niet meer, we moesten overstappen op een transversale manier van werken. Elke productgroep heeft te maken met dezelfde uitdagingen. Wij hebben dat over de segmenten heen getild om de juiste informatie direct te brengen bij wie er belang bij heeft. Isabelle Descamps heeft IVP versterkt als communicatieverantwoordelijke en als team zijn we erin geslaagd die visie uit te dragen en een nieuw elan te creëren."

Er ligt dus veel werk op de plank?

"De plank is te klein geworden om alles te dragen, dus moeten we prioriteiten stellen. Eén van de knelpunten is de Green Deal die een Europese visie koppelt aan de financiële wereld. Als er kredieten worden toegekend, wordt dat meteen gelinkt aan het groene gedachtengoed. Maar de snelheid waarmee de Green Deal en het streven naar sustainability wordt aangepakt, strookt niet met de werkelijkheid. Wij mogen trots zijn op wat we in huis hebben aan knowhow en technologisch meesterschap. Maar we moeten wel kunnen blijven innoveren. De overheid denkt alleen in termen van straffen, maar geeft geen positieve aanzet om vernieuwende processen in gang te zetten. Hoe kunnen wij dat doen als we geen centen krijgen om studies te doen en de principes van de Green Deal te halen? En wat met de afvalproblematiek die al te gemakkelijk aan de kant wordt geschoven? Er zijn veel elementen die niet zo vanzelfsprekend zijn.”

Wankele poten

Door de impact van COVID komt daar het probleem van de grondstoffenschaarste bij. 

“Met prijsaanpassingen tot gevolg. En die zijn allesbehalve opportunistisch, wij kunnen daar niets aan verhelpen. Ofwel zijn de grondstoffen er niet ofwel moeten ze per opbod aangekocht worden. Bedrijven willen een versnelling hoger schakelen in de productie maar kunnen dat niet omdat er een personeelstekort is en machines niet worden geleverd. Ook dat zet een enorme druk op de prijzen en ook dat hebben wij niet in de hand. Idem met de energieproblematiek. De prijzen swingen de pan uit, maar we hebben die energie nu eenmaal nodig. We kennen in België de hoogste prijsstijgingen, veel meer dan in de ons omringende landen. Wij zijn onszelf uit de markt aan het prijzen!"

"We zetten onze intellectuele kracht en onze voorsprong op wankele poten. Moeten we dan naar andere landen gaan om te produceren omdat ze (veel) goedkoper zijn en/of de Green Deal niet zo scherp toepassen? Waarom moet België altijd haantje de voorste zijn met het risico dat we al onze voorsprong te grabbel gooien? De zeer hoge eisen in functie van sustainability duwen ons weg van het hoogste plan. In de eerste plaats geldt dat voor België, maar ook Europa moet op zijn tellen letten, want we verliezen onze positie op de wereldmarkt." 

"Maar als federatie blijven we niet bij de pakken zitten. Het schip vaart op koers, de bemanning is voorzien én getraind. We gaan full energy door.”